Aan de mooring...

Tiengemeten is voor ons perfect aan te zeilen voor een weekendje weg, dus hebben we afgelopen zaterdag de zeilen gehesen en zijn we al laverend vertrokken.
Ik probeer mijn vaardigheden te verbeteren maar op korte stukken laveren met weinig wind in de buurt van flinke beroepsvaartschepen, valt me nog niet echt mee.
De langere stukken gaat me beter af.
Ik heb nog veel te leren en gelukkig blijft Robert kalm en corrigeert Emerald tot ze weer op koers is.
Onderweg vloog er een prachtig oud vrachtvliegtuig over, geëscorteerd door twee andere oudere vliegtuigjes. Wat een prachtig gezicht en indrukwekkend geluid.
Ook prachtige oude schepen varen voorbij. 

Het aanleggen aan de mooring gaat ook steeds beter. De ton die in het water ligt heeft een grote ronde ring, daar moet het touw doorheen en weer terug naar de boot. Was het de vorige keer windstil, nu was er aardig wat wind en dito golven, maar omdat Robert zo mooi kalm kan varen, kon ik de ring makkelijk pakken en het touw er doorheen halen...we zijn al aardig op elkaar ingespeeld aan boord.
Ik krijg geen genoeg van het maken van foto's van de zonsondergang...
Het lichtenspel en de kleuren zijn adembenemend.

Aan een mooring lig je niet echt stil. Het schip draait met de punt naar de wind, maar dan zwenkt hij nog wel naar links en rechts. Vandaar dat de mooring de ene keer aan stuurboord en de andere keer aan bakboordzijde te zien is.
Het was dit keer ook niet echt rustig slapen, door de deining van de golven bewoog Emerald flink!
Zondagochtend zijn we richting de oude handelshaven op Tiengemeten gevaren. Sinds afgelopen mei is er een nieuwe steiger gebouwd en is de haven uitgebaggerd en mag je er voor een paar uur aanmeren om het eiland te bezoeken. Overnachten mag er niet. 






Wij hadden een mooi plekje aan de steiger en hadden  nog 30 centimeter water onder de kiel, dat is niet echt veel, maar we hebben het erop gewaagd. Eddy en Anneke, de broer van Robert en schoonzus zijn naar Tiengemeten gekomen en samen hebben we er nog wat gewandeld.
 We hebben ze in de haven van de pont naar Tiengemeten weer afgezet. Een mooi en spontaan moment! De pont kwam weer terug en was breder dan we dachten, gelukkig waren we op tijd de haven weer uit!
 
Tiengemeten blijft ons boeien, dus de volgende keer trekken we er een hele dag voor uit om ook de andere kant eens te ontdekken.

Fijn dat je mee leest.
Warme groet,
Robert en Noor 
(en Hug)





Reacties

Populaire posts van deze blog

Met Rote Grütze van Lübeck naar Hellevoetsluis...deel 2

Puur Genieten

Zomer 2020 deel 3