Zomer 2020 deel 3

De filmpjes zijn gemaakt voordat we weer terug naar Frankrijk zeilden. Ik kon ze in het vorige blog niet plaatsen en wil ze eigenlijk wel laten zien, vandaar even voordat deel 3 begint. Geniet van een prachtige tocht langs de Engelse kust.

Deel 3.

Hieronder volgt het derde deel van de overtocht terug naar Frankrijk en de laatste dagen van onze fantastische zeilvakantie.

Geniet ervan!

De nauwe route van de Marina naar het havenbekken, hoge muren bij laag water.

Na een goede nacht in Dover vertrekken we op tijd om de oversteek naar Frankrijk te maken. We melden ons bij de Harbourmaster en die verwijst ons naar Portcontrol Dover. We mogen nog niet door de haveningang omdat er tegenliggers aankomen. We varen naar de zijkant en wachten tot het schip er door heen is. 

We zien een schip van de kustwacht met zo'n 10 vluchtelingen aan boord, een klein rubberbootje achter het schip geeft aan wat er aan de hand is. We zijn er stil van. Wat een wanhoop moeten deze mensen voelen om de oversteek te maken in zo'n bootje; zonder zwemvest of anderen bescherming zijn ze in de nacht het Kanaal overgestoken. 

Als we even later door de ingang naar buiten varen zien we dat er nog meer mensen wachten op een ander schip van de kustwacht. Gehuld in dekens wachten ze gelaten op wat er komen gaat.

Een indrukwekkend moment. 

We krijgen toestemming om de westelijke uitgang te nemen en we krijgen de tip mee om wat verder van de havenmonding de koers naar het oosten in te zetten in verband met de vele veerboten die uit de oostelijke monding komen. Die raad volgen we natuurlijk op.

Nog een laatste blik op de krijtrotsen bij Dover.

We nemen afscheid van Engeland met het bezoek van een zeehond.

De wind komt voor nu uit de goede hoek en we varen naar het punt waar we de shipping lanes over willen steken. Robert peilt de schepen en beslist om al iets eerder de koers te wijzigen. 

Op dat moment draait de wind naar een super gunstige hoek en we vliegen met ruim 9 knopen over het water naar de overkant...wauw!!

9.8 knopen vaart. 

Grutze vliegt en Robert geniet!

We wijken nog uit voor een groot zeeschip maar verder is het een oversteek zoals je ze altijd wilt hebben.

Onderweg luisteren we naar het VHF-kanaal voor dat gebied. De mensen die vanuit Dover dit gebied in de gaten houden geven om de zoveel tijd een update over de situatie op het water. 

Dit keer sloot de beste man af met de volgende zeer attente woorden: 

"...and beware off the small ships crossing the Channel". 

Het voelde alsof dat speciaal voor ons was.

Wauw...wat gaaf...het idee dat je gezien wordt en dat er aandacht voor gevraagd wordt. 

Het was voor mij een prettig idee.

We sloten de oversteek af met een snelheid van 10 knopen, maar aan de Franse kant hadden we de de wind van achteren en dat was niet zo prettig. We hadden bijna een flinke gijp van de giek, gelukkig zat de bullentalie er op. Er komt heel veel kracht op de giek. We zijn nog niet zo ervaren met het varen met deze windrichting en dit schip, dus besloten we n beetje te laveren...dat ging prima...niet zo snel, maar goed. 

We hebben vroeg in de avond aangelegd in Duinkerken. Een andere jachthaven dit keer. Veel Nederlandse zeilers waarvan er een aantal ons kwam helpen met aanleggen, want n aflandige wind kracht 4 bij de steiger is niet makkelijk aanleggen. Een andere handicap was de weinige ruimte die we hadden...een meter of 16 tussen twee schepen in voor een schip van ruim 13 meter. Robert bleef kalm

en stuurde Grutze koelbloedig naar de kade. Robert maakte nog een praatje met de voorzitter van de Toerzeilers. Met een aantal schepen waren ze op weg naar Engeland. 

Mooie ontmoetingen op de steiger.

Avondwandeling bij het strand van Duinkerken.

Marina Duinkerken.

Een fijne plek aan de steiger.

We zijn er een dagje extra gebleven en hebben nog wat boodschappen gedaan. 

Onder andere twee bolletjes katoen om de Letterdief te haken😊 

Mooi gelukt al vind ik zelf.

Pizza gemaakt in de Omniapan. 

Deze wonderpan is de ontdekking van het jaar;

Ik maak er brood, pizza, cake en allerlei andere ovengerechten in.

De dag erna hebben we koers gezet naar Nieuwpoort, dat was ook n heerlijke zeildag. 

Varen langs de kust van Frankrijk en België.

Gewoonweg genieten op de rustige Noordzee.

We hadden een ligplaats gereserveerd. We hoopten op een mooie plek in de haven, maar we lagen op de uiterste plek aan de buitenkant. Achteraf heel mooi en rustig, zie de foto, maar op het moment dat we gingen aanleggen vonden we het een vervelende plek, elk jacht dat binnenvaart komt vlak langs en door het lage water kwamen zo ook vrij dichtbij.

Bij laag water zijn we de dag erna vertrokken richting Cadzand.

 Op de oever in de havengeul lagen een aantal zeehonden, mooi om te zien.

Op zee was het rustig, maar we hadden de wind op de neus, dus moesten we laveren. Bij het VTS Wandelaar bij Oostende werden we opgeroepen met de vraag of we Nederlandstalig waren, of we een schip op ramkoers hadden opgemerkt en of we standby wilden blijven. 

Het was er even druk met zeeschepen. 

Rustige Noordzee.

Relaxte Robert.

Bij de havenmonding van Zeebrugge heb ik het traffic center van Zeebrugge opgeroepen met de vraag of er schepen naar buiten kwamen. Dat was zo, de Seaprincess, een groot cruiseschip kwam naar buiten, daar hebben we op gewacht en zijn daarna de havenmonding overgestoken.

Rond een uur of 8 's avonds kwamen we in een overvol Cadzand aan. Ik had 's middags al contact gehad met de havenmeester maar we konden geen plek reserveren. Er is altijd wel een plekje te vinden gaf hij aan. Na een moeizame draai in een smal deel van de haven hebben we Grutze aan een ander schip vastgelegd. Na een redelijk rustige nacht, in Cadzand wordt tot in de kleine uurtjes gefeest, zijn we naar een vrijgekomen plek gegaan en hebben nog even van de omgeving genoten en...hebben we na drie weken varen op zee eindelijk een duik in zee genomen.

Een kijkje in het vaarplan dat we voor elke tocht gemaakt hebben.

(dit is van twee verschillende tochten)

De laatste etappe op zee breekt aan. We hebben uitgerekend dat als we rond 8 uur vertrekken we stroom mee hebben tot Stellendam. 

De wind zou ook uit de goede hoek komen....inderdaad, zou;

we hadden tegenwind, dus mochten we laveren. 

Dat zou de hele weg zo blijven. 

Bij de Steenbank bij Vlissingen heb ik het traffic center opgeroepen per marifoon omdat er een groot schip vanuit zee aankwam. Hij gaf aan dat we zo'n 800 meter voor hem langs konden oversteken, prima dank je wel. Kijkend naar stuurboord zie ik een schip vanuit Vlissingen met flinke snelheid de zee op komen. Recht op ons af natuurlijk. Ik heb het traffic center weer opgeroepen en aangegeven dat we achterlangs zullen varen, dat vindt de beste man een goed idee. Tegelijkertijd komt de stuurman van het grote schip er overheen; "Negatief", zegt hij, "Ik heb mijn koers verlegd, jullie kunnen voorlangs". 

Toch wel heel prettig de communicatie op deze manier.

...geef me wind en water, geef me storm en Noordzee...?

stukje tekst van een liedje, maar ik weet de tekst en de zanger niet meer...

Soms maak je lange dagen op zee. Onderweg koken is dan een absolute uitdaging. 

Gelukkig is de kookplaat cardanisch dus blijven de pannen recht op het vuur.

De zon is bijna onder, we naderen het Slijkgat.

Na ettelijke uren laveren zijn we bij de uiterton voor het Slijkgat aangekomen. Het schemert al aardig en gelukkig is de geul goed te volgen door licht op de betonning. We hebben inmiddels stroom tegen en strijken de zeilen om op de motor verder te gaan. 

We worden ingehaald door n ander snel zeiljacht en een baggerschuit, Scald genaamd. Het is al donker als we de haveningang voor de sluis invaren. Ik roep Scald nog even op want hij ligt aan onze kant van de geul, we kunnen rustig aan bakboordzijde voorbij varen geeft hij aan. 

Dat hadden we eigenlijk ook wel kunnen zien want hij had de verlichting waar voorbij te varen aanstaan.

De Goereese sluis is daarna snel opgeroepen, gelukkig draait hij 24 uur, en na een kwartier kunnen we de sluis binnenvaren. We liggen bijna dwars in de sluis, iets met vermoeidheid?, maar we trekken Grutze toch weer recht. Als we er weer uit mogen, ligt er een vissersschip ongeduldig te brommen, hij zal nog even moeten wachten, want we krijgen de achterlijn niet los. Meneer visser vindt het allemaal te lang duren en geeft nog maar eens een knal op zijn toeter. 

Het is aardedonker als we de sluis uitvaren. Ik ben stekeblind in het donker, Robert gelukkig niet. Ik sta achter het stuur en tuur naar de plotter. Robert staat op de punt en geeft extra aanwijzingen om de haven uit te varen en het Haringvliet op te gaan. 

Als je eenmaal gewend bent aan het donker is er best veel te onderscheiden. Het deklicht staat hier aan, maar ging later uit. We kijken of er plek is in onze haven, dat is niet het geval en dus gooien we om 01:30 uur het anker vlakbij de haven uit en rollen we moe, maar trots op onszelf, onze kooi in.

We hebben het liggen voor anker gemist deze vakantie, dus varen we naar Tiengemeten om daar nog een paar dagen te zwemmen, suppen en relaxen.

We krijgen er nog een fikse onweersbui over ons heen.

Alles vastzetten voor de onweersbui die er aan komt.

Het anker blijft niet op zijn plek als er een windstoot van windkracht 7 de boot wegduwt. Gelukkig zijn we alert en houden het allemaal goed in de gaten. 

Ongeveer 50 meter zijn we verschoven, nu niet zo erg want er is ruimte genoeg, maar als je in een kleiner water ligt met rotsen om je heen...we moeten er niet aan denken. Toch maar kijken voor een zwaarder anker?

.

Zonsondergang vlak voor de onweersbui.

Geen brood meer aan boord dus zelf vers brood bakken in de Omniapan 

en 's avonds een makkelijke ovenschotel ook in de Omniapan.

Na een paar heerlijke dagen varen we terug naar de haven, het is bloedheet en er is geen wind. 

We zijn allebei bijna gesmolten dus Robert stelt voor een lijn uit te gooien en even overboord te gaan om af te koelen. Een hele ervaring zo tijdens het varen.

Het water warmt zich op in de zon en het is genoeg om je af te kunnen spoelen, maar ook om de afwas te doen: geen elektra of accu nodig. Ideaal als we geen voorzieningen bij de hand hebben.

Nieuwpoort.

Soms hellen we flink en hangt de was flink uit het lood.

Ankerpret.

Na ruim drie en een halve week zeilen, liggen we weer aan de steiger in Hellevoetsluis. we wisselen ervaringen uit met verschillende medezeilers en blijven nog een paar dagen genieten van het bootleven.

Een fantastische zeilvakantie zit er op.

Wat hebben we veel geleerd, gedaan en mogen ervaren.

We hebben gemerkt dat we beiden het liggen voor anker hebben gemist.

Vooral de rust en de ruimte, de vrijheid die dat met zich meebrengt.

Volgend jaar stoppen we met werken en dan gaan we richting Noorwegen, daar kun je juist veel voor anker. Moet ook wel, want het is geen goedkoop land hebben we begrepen.

We zijn al druk bezig met het verzamelen mooie ankerplekken, plaatsen die we graag willen zien en het bekijken filmpjes en verhalen van zeilers die ons voorgingen.

xxx

Ook op Grutze wordt nog het een en ander veranderd: de accu's worden vervangen, er komt een windvaanstuurinrichting, we hebben een stormfok gekocht waar we nog wat aan mogen sleutelen...

kortom een winter met voorpret voor het jaar dat komen gaat.

💖💖💖

Fijn dat je meeleest,

Warme groet, 
Robert en Noor