Met Rote Grütze van Lübeck naar Hellevoetsluis...Deel 1

...een geweldig avontuur gaat van start!

Allebei nog geen ervaren zeezeilers en toch gaan we ervoor;
we halen ons schip Rote Grütze naar Nederland.

Eddy, de broer van Robert heeft ons naar Lübeck gebracht. 

's Avonds hebben we in de Raadskelder heerlijk gegeten.

Zondag zijn Axel en Gisela nog even langs geweest, we zijn heerlijk verwend met een fles champagne en een mooie kaart met wijze, lieve woorden en wensen voor ons...

We gaan met een gerust hart op pad...

Rote Grütze is een sterk schip en wij gaan met haar dit avontuur aan.

Maandagmorgen, de eerste mijlen doen we op de motor en wennen aan de bewegingen en de geluiden van het schip. 

We varen van Lübeck naar Neustadt. 

Helaas begint het te regenen en de wind wordt snel minder, dus zeilen we niet deze dag. 

We leggen aan in de sporthaven van Neustadt. 

Gelukkig hebben ze plek aan een lange steiger en lukt het ons goed om Grütze aan te leggen.

Robert klimt in de mast (21 meter hoog) om uit te zoeken welke lijnen bij welk zeil horen, zodat we  in elk geval de kluiver kunnen hijsen. 

en zo zeilen we aan het eind van de ochtend richting Grossenbrode. 

Er staat weinig wind maar genoeg om voor de eerste keer een stukje te zeilen en te controleren of alles in orde is.

Bij Grossenbrode is een een binnenmeer waar geankerd wordt...dat doen we dan ook en we liggen op spiegelglad water en genieten van de zon, de rust en de eerste zeilervaring die we vandaag hebben opgedaan. Het anker houdt het prima en vol vertrouwen dat we morgenochtend nog op de zelfde plek liggen, gaan we de nacht in.

We zeilen vandaag van Grossenbrode naar Heiligenhafen.

We varen van de Lübecker kant naar de Kieler kant van de Balltische zee en varen onder de Fehmarnsundbrücke door. Nog even spannend want er hangt alleen een bordje 20 m aan onze kant, de brug is 23 m hoog volgens de kaarten, dus het zou moeten passen. En dat doet het natuurlijk ook. 

In de havens van Heiligenhafen vinden we geen geschikte plek dus besluiten we weer voor anker te gaan. Er is iets meer wind en wat golfslag maar het is goed te doen. 

's Avonds is er een zeilwedstrijd bij de plek waar we liggen...verschillende zeilschepen varen met grote snelheid vlak langs ons en na afloop ging de groep terug naar de haven. Een mooie foto van de zeilschepen in de ondergaande zon maakt de avond compleet. 

Vandaag maken we een oversteek van 30 mijl naar Bagenkop op het eiland Langeland in Denemarken. Er staat een aardige bries en we kunnen lekker zeilen. 

Onderweg komen we een beroepsvaart verkeerslijn tegen en moeten we nog even uitwijken...deze schepen varen sneller dan je denkt en voor je het weet...de stuurman van het schip gaf nog even een geluidsein. Waarschijnlijk heeft hij ons opgeroepen via de marifoon, maar die hoor je niet zo goed als je boven in de kuip zit.

Een punt van aandacht voor de reizen die we in de komende jaren nog willen maken.

In Bagenkop is de jachthaven gesitueerd in een kom met daaromheen allemaal vakantiewoningen. 

De rode huisjes geven een mooie sfeer. In het oude vissersdorp is weinig leven, maar er is wel een supermarktje...Ze hebben geen euro's hier dus rekenen we ons suf met de Deense kronen...

In Bagenkop hebben we Grütze aan een steiger neergelegd; er was plek genoeg maar... 

..die waren allemaal gereserveerd voor 8 enorme twee- en driemasters...Neerlands glorie in optima forma...wauw wat indrukwekkend. Deze schepen doen veel groepsreizen in dit gebied met voornamelijk Duitse gasten aan boord. Bijna allemaal jonge bemanning en wat kunnen ze goed manoeuvreren met deze enorme schepen! 

In Bagenkop lagen we op de kop van een steiger en hadden we geen schepen voor ons, we hebben er ook weer prachtige zonsondergangen gezien! 

Omdat wede laatste dagen elke dag gevaren hebben nemen we hier een paar dagen rust. 

We hebben twee vouwfietsen aan boord, dus we fietsen naar de kliffen en genieten van de zwaluwen die nestelen in de kliffen en het water dat rustgevend door het grind sijpelt. 

Dovns Klint...

Ik ben nooit een watermens geweest, was er vroeger bang voor en heb nooit een zwemdiploma gehaald, wel een duikdiploma overigens...maar ik kan goed zwemmen...

 Door me er nu volop in te storten, mee te bewegen met de golven lukt het me steeds beter om de spanning op het water en de bewegingen van het schip los te laten en te vertrouwen dat het goed is.

(nog niet altijd hoor, er zijn nog momenten dat ik liever aan wal ben)

Sunset Bagenkop...

 Elke avond wordt er met trompetklanken een ode aan de ondergaande zon gegeven...

een mooi moment!

We nemen de bus naar Rudkobing...een iets grotere stad op het eiland met mooie winkelstraatjes, een grote jachthaven en een festival waar veel, heel veel jongeren hun slaapmatje aan de kant van het pad hadden neergelegd en lekker hun roes uitsliepen...bijzonder om te zien...

Winkelstraatje in Rudkobing.

Van Bagenkop hadden we een pittige zeiltocht weer terug naar de Duitse kant van de Baltische zee.

Veel wind en de golven dwars op de boot, maakte dat het een minder aangename tocht was van ruim 30 mijl. We hebben het anker uitgegooid in de baai van Olpenitzer Noor bij Schleimünde mündung.

 Gezien de naam moest het vast goed zijn...

Daar hadden we de vreemde ervaring dat we ineens met de achterkant van het schip in de wind lagen...normaal gesproken lig je met de kop in de wind als je voor anker ligt. We hebben het anker opgehaald en een stukje verderop er weer in laten zakken...een vreemde gewaarwording, maar er was verder niks aan de hand.

De volgende haven wordt de Olympiahaven van 1972 bij Schilksee. 

Onderweg er naar toe hebben we verschillende kleine dolfijntjes gezien, net iets te ver om goed op de foto te zetten. 

In de haven zwemmen enorm veel kwallen...prachtig om de bewegingen te zien!

We houden nauwlettend de weerberichten in de gaten en we hebben gezien dat er een mooi moment komt om naar Cuxhafen te zeilen en van daar uit de Noordzee op richting Nederland.

 Dus maken we ons op voor het spannendste deel van de reis...het Kielerkanaal (NOK), de tocht van Brunsbuttel naar Cuxhafen, van Cuxhafen naar Nordeney of Helgoland (hangt van de wind af) door de beruchte Duitse Bocht en dan naar Lauwersoog...We hebben ons thuis al goed voorbereid op dit deel van de tocht; veel gelezen en opgezocht en ons verdiept in de weersvoorspellingen en berichten...

In Kiel leggen we Rote Grütze aan bij de sluizen om het Kielerkanaal op te varen. Hier hebben we nog een fijne ontmoeting met Axel en Gisela voordat het schip de Duitse wateren verlaat en koers zet naar Nederland. De aankoop en overdracht zijn heel fijn geweest, uit alles blijkt de liefde die er voor dit schip bestaat en de wens dat het voor ons ook allemaal goed verloopt.

We nemen afscheid en we hopen deze lieve mensen in de toekomst als we voor langere tijd naar Scandinavië gaan weer te mogen ontmoeten.

We liggen een uur te wachten voor de sluis van Holtenau totdat we erin mogen. De afmeerponton is laag, dus een grote sprong om vast te leggen, maar we zijn erdoor...nu echt op weg naar Nederland...dat overigens nog een weekje varen is...

In het NoordOostKanaal (het Kielerkanaal) varen enorm grote schepen vlak langs, maar nooit met grote snelheid en het voelt ook nooit spannend... 

Je mag als recreatievaart niet varen tussen zonsondergang en zonsopkomst en er zijn maar een beperkt aantal overnachtingsplaatsen...wij overnachten bij de sluizen van Gieselau, het is er druk en wij ontmoeten hier een Engels stel, Heidi en Nick, waar we tot in Leeuwarden contact mee hebben... mooie dierbare momenten...

Er zijn veel bruggen die het kanaal overspannen, allemaal rond de 43 meter hoog...

Na twee dagen varen, liggen we in het haventje bij de sluizen van Brunsbuttel... 

...en varen giganten die door de sluis willen vlak langs de steiger...

...ook 's nachts... 

's morgens vroeg liggen we in de sluis van Brunsbuttel..en na een kwartiertje schutten... 

...gaan de sluisdeuren open...

...en varen we de Elbe op richting Cuxhafen...

er zijn meer schepen die het goede weer hebben gezien en allemaal zetten ze koers naar deze haven...

We zitten nu op getijdenwater en hebben dus goed rekening te houden met de neergaande of opgaande stroom..de stroomsterkte is er enorm...

Na een paar uur varen liggen we op een mooie plek in Cuxhaven en nemen onze rust...morgenochtend gaat om half 4 de wekker af zodat we met het goede tij Cuxhaven uit kunnen varen richting Nordeney.

Als we vertrekken is het nog donker...een nieuwe dimensie om nu op het water te zijn...het is even zoeken naar de verlichte betonning (route) maar dan gaat het prima.

Zonsopkomst op het water... 

We motoren veel (tegenwind), zetten dan de zeilen erbij (motorzeilen) en de laatste uren kunnen we de motor uitzetten en zeilen we op de Noordzee.

De Duitse bocht valt erg mee, omdat er geen sterke wind staat.

De wind draait meer naar het noorden en Robert wordt zeeziek door de vervelende golven die nu ontstaan. Noor neemt het roer over en stapt met een grote stap uit haar comfortzone...

...als je moet dan lukt het ook... Robert voelt zich echt niet lekker, maar gaat toch regelmatig naar beneden om de koers in de gaten te houden...na een paar uur...

...komt het stuurwiel los...we hebben wel een reserve helmstok die we kunnen plaatsen, maar Robert ziet wel mogelijkheden om het geheel weer vast te zetten en is dan ook meteen van zijn zeeziekte af...

adrenaline doet wonderen...

We hebben wel vanaf dat moment een sleutel op het tafeltje liggen om de bout regelmatig aan te draaien...

nog een puntje van aandacht voor reparatie de komende maanden..

De rest van de tocht verloopt prima en na een lange dag, leggen we Rote Grütze aan in de laatste box in de haven van Nordeney...De havenmeester is erg behulpzaam en geeft duidelijk aan waar we kunnen liggen.

....het is springtij laagwater dus extra weinig water in de haven dus we kunnen niet helemaal tot de steiger komen...

ook wel weer een aparte gewaarwording...we liggen vast aan de grond... 

We gunnen onszelf een 'vettebek'...een lekker bord met overheerlijke frietjes

en zijn zo trots als een pauw op onszelf om de tocht die we samen gemaakt hebben vandaag...

...samen kunnen we veel aan...mooi om te beseffen... 

We nemen weer een rustdag en verkennen Nordeney op de fiets. Het is een combinatie van een mondaine badplaats met prachtige natuur op dit Duitse waddeneiland..

...daar hebben we gisteren gevaren...

een mooi moment van besef! 

Van Nordeney zeilen we naar Lauwersoog, we moeten nog een lastig stuk met veel beroepsvaart over, maar het verloopt allemaal prima. Geen zeeziekte en Robert wil zelfs een vis aan de haak slaan om vanavond te eten...dat is overigens niet gelukt, waarschijnlijk hadden we te veel snelheid...

Het venijn van deze tocht zit 'm in de staart, na de ronding van Schiermonnikoog richting Lauwersoog luwt de wind, we laten de zeilen zakken en vangen dan in n flits van een seconde zo vreselijk veel wind dat we blij zijn dat de zeilen neer zijn. De sterkte wind op de Waddenzee blijft en

we hebben ook nog een sterke stroom tegen,
dus ploegen we door de Waddenzee naar Lauwersoog, Welkom in Nederland!!

 Halverwege kunnen we de kluiver erbij zetten en dat scheelt toch weer een paar knopen snelheid...

We leggen aan in de vissershaven van Lauwersoog en genieten van een welverdiend ankerbiertje...

We hebben het toch maar samen gedaan...Rote Grütze is op Nederlandse bodem...

⚓⚓⚓⚓

Tot zover het eerste deel van onze trip. 

In deel 2 volgen de avonturen op de Nederlandse wateren...

Fijn dat je meeleest.

Warme groet,

Robert en Noor

❤️❤️❤️