Zomer 2020 deel 2

                               

Na een paar dagen verwaaid liggen in Duinkerken, denken we dan toch het goede weerbeeld te hebben gevonden om de oversteek naar Dover te maken. Bij de havenmeester halen we de laatste weersvooruitzichten, we bekijken Windy en Windguru en omdat er aan het eind van de dag meer wind verwacht wordt, vertrekken we vroeg met afgaand tij richting Calais om daarna de oversteek naar Dover te maken.

In de Navionics-app zetten we de route uit, schrijven in het vaarplan welke route en betonning we gaan volgen en wat daar voor aandachtspunten zijn, welke belangrijke VHF-kanalen  zoals port control en havendiensten naast kanaal 16 die algemeen uitgeluisterd wordt, we uit moeten luisteren en welke telefoonnummers we mogelijk nodig hebben. De weersvoorspellingen en de getijden zetten we er ook in. Dit neemt de dag voor vertrek een belangrijk deel van de dag in. We willen zo goed mogelijk alles van te voren bekeken hebben. Er is al genoeg onvoorzien tijdens een tocht. 

We gooien vroeg de trossen los en varen rustig de havengeul uit. Buiten de geul hijsen we de zeilen en zetten koers naar Calais. Er is n mooi windje en we zijn goed op weg. Omdat het Kanaal bij het nauw van Calais heel druk bevaren is met enorme zeeschepen en er heel veel veerboten van en naar Dover gaan, is het zaak alles goed in het oog te houden en het verkeersscheidingsstelsel (VSS) in een hoek van 90 graden over te steken. Dit ben je ook verplicht. We beginnen aan de oversteek van het stelsel van ongeveer 10 mijl...je bent dan ongeveer 2 uur onderweg. Het eerste deel gaat goed, er is weinig scheepvaart dat helpt mij (Noor) wel en er is ook nog niet zo veel wind. We varen met drie zeilen om alle wind te pakken om zo kort mogelijk op het VSS te zijn. 

Totdat de wind flink aantrekt in korte tijd met uitschieters naar kracht 7. De golven worden onaangenaam, Grutze worstelt zich er natuurlijk goed doorheen. Omdat we er 1 zeil af willen halen, kom ik uit mijn schuilplek (op de bodem van de cockpit) en help met het inrollen van het voorzeil. Dit lukt niet goed en de schoten van allebei de zeilen gaan in n grote, vette knoop. Robert wil naar voren om het uit de knoop te halen, maar daar word ik niet blij van...de zeilen die nog staan, werken nog, dus geen haast maken en het bij Dover in orde maken vind ik. Eigenlijk moet er nog een rif in het grootzeil, maar ik heb de schrik goed te pakken. 

We maken er het beste van. Het VSS wordt te schuin overgestoken, het komt beter uit met deze wind en er is vrijwel geen scheepvaart verkeer. Ik vermoed dat we daarom geen berisping of  boete gekregen hebben. 2 mijl voor Dover melden we ons bij Dover port control. Ik vraag of we door de oostelijke ingang naar binnen mogen, maar dat kan niet omdat alle veerboten door die ingang in- en uitvaren. Maar degene die ik via de marifoon sprak gaf het volgende aan: "mam, you're doing well, we see you by radar, camera and through the window", (sorry voor mijn onbeholpen Engels😄). Dat was een geruststelling, ik vermoed dat hij de lichte paniek in mijn stem hoorde. 

Goed, we gaan op weg naar de westelijke ingang. Inmiddels hebben we stroom en harde wind tegen en die stroom staat ook nog dwars op de op het oog smalle ingang bij Dover en eigenlijk voor het mooie, hebben we nog te veel zeil op. Ik heb enorm veel respect voor Robert die ons met zijn kalmte veilig naar binnen heeft gebracht; gefocust op de plek waar hij Grutze naar binnen wilde brengen en dat is goed gelukt. Pfieuw, dat was n hell of a ride 😨.     

We leggen tijdelijk aan in de Tidal harbour omdat er nog te weinig water boven de drempel staat om naar het Granville Dock te gaan. We krijgen er na n uurtje wachten een mooi plekje aan de F-steiger. YEAH...we zijn op eigen kiel het Kanaal overgestoken!

Gelukkig zijn we geen van beide zeeziek geweest en kijken we terug op n spannende maar leerzame overtocht. We bezoeken de in aanbouw zijnde nieuwe jachthaven en lopen n klein rondje door de stad voordat we voor pampus onze kooi opzoeken.

We blijven nog een dag in Dover en bezoeken het Castle of Dover, tenminste dat was de bedoeling, maar bij de ingang hoorden we dat we tickets via de website hadden moeten kopen...jammer, maar dat geeft ons de gelegenheid om de kliffen van Dover te gaan 

ontdekken.

Wat is het er prachtig! De kliffen, de meeuwen die soaren boven de rand, de bloemen en...nou ja, het hele plaatje klopt en langzaam hebben we de vakantiemodus weer te pakken en genieten we van al het moois.

Milan komt met de Vox Amalia van Van Oord, richting Dover, in de haven zijn de voorbereidingen daarvoor al in volle gang. Een begeleidingsboot ligt al klaar op de kade.

De dag er na zetten we koers naar Eastbourne, de ervaringen van n paar dagen ervoor zijn verwerkt en we zijn vol energie. Er is weinig wind en traag glijden we over het rustige water en passeren de prachtige krijtwitte kust van dit deel van Groot Brittanie. Wat een verschil met twee dagen geleden! 

Omdat er weinig wind is starten we na uren dobberen, de motor om de laatste 14 mijl te overbruggen, dat is ook nog ruim 3 uur varen. We komen na n mooie dag varen aan bij de sluizen van Eastbourne, vragen via de marifoon toestemming om de sluis in te varen en krijgen wederom een prachtige plek in een prachtige haven.

.

Eastbourne is een oase van rust na de haven van Dover. 

We wandelen de dag erna via een lange boulevard naar het centrum van de stad. Het is er druk. Er is nog wel iets van de oude grandeur te bespeuren, maar verder is het heel toeristisch. 

We trekken verder richting Brighton.

Brighton is de laatste haven die we willen aan doen in Engeland deze vakantie. De havenmeester van Eastbourne geeft aan dat het verstandig is om er een plek te reserveren. Er is in verband met corona en baggerwerkzaamheden beperkt plaats. 

Ik bel de havenmeester van Brighton en probeer duidelijk te maken dat we een plek willen voor de nacht. Hij wil de naam van de boot weten; Rote Grutze....dat is iets te veel voor de goede man, dus hij vraagt of ik het wil spellen...tuurlijk wil ik dat; r.o.t.e.g.r.u.t.z.e, maar dat was niet de bedoeling, graag in het international skippers ABC...oeps, dat is even n brug te ver...we kwamen samen n heel eind😃, maar ik heb daarna de naam uitgeschreven op papier, dit zal me niet meer gebeuren bij een volgende vraag naar de naam van het schip. 

Romeo-Oscar-Tango-Echo-Golf-Romeo-Uniform-Tango-Zulu-Echo...voor het basiscertificaat marifonie heb ik ze moeten leren, maar ik had ze niet meer paraat. 

Oja, en of we al eerder in de haven waren geweest. Dat is voor ons niet het geval, maar het schip is er met de vorige eigenaar blijkbaar al wel geweest, want we kregen de factuur op zijn naam.

'Kom maar naar de haven, we houden een plek vrij'. Gelukkig maar want we waren al even onderweg. Bij Brighton aangekomen roep ik de haven op. 'Of ik gereserveerd heb'? Is de vraag. Uhm, ja zeker, ik heb u vanmorgen ruim een half uur aan de lijn gehad. Maar helaas...Ze konden niks terugvinden en hadden geen plek!!!! Oké...na ettelijke rondjes varen voor de haveningang en wat vasthoudendheid van mijn kant, hadden ze wat krabbels op n kladblok teruggevonden en kregen we een plek achter in de haven. gevalletje van communicatiestoornis. Bij laag water lagen we een meter in de prut, maar verder was het een prima plek. We zijn ook hier 2 dagen geweest.

vissersbootjes

De stad Brighton is ook n belevenis op zich. Dit keer haalden we de fietsen te voorschijn en waagden we ons in het linksrijdende verkeer. Nog meer vergane glorie, heel druk, een nieuw winkelcentrum bij het station en heel veel toerisme. Ik vond het net een kermis. Ik zou hier niet zo snel meer naar toe gaan, maar het is mooi om gezien te hebben. Het links fietsen ging overigens boven verwachting goed.

Na twee overnachtingen in Brighton zijn we via Eastbourne weer teruggevaren naar Dover. Tussen Duncheness en Dover is Van Oord bezig met baggeractiviteiten. Zoon Milan werkt aan boord van de Vox Amalia, dus hadden we het plan geopperd om langs gevaren.  We werden goed gevolgd vanaf de brug.

Tot we vlakbij waren en een snerpend alarm afging...in een telefonisch gesprek met Milan, hij is er stuurman en heeft ook kennis van motoren, hebben we de opties doorlopen, Robert heeft nog verder gekeken, maar het leek niet op motorproblemen, ook al kwam het geluid uit het paneel van de motor, de motor deed het verder ook nog prima. 

We hebben contact gezocht met de vorige eigenaar, die wist precies waar we waren, ze volgen ons ook via Marinetraffic, zo leuk! Hij gaf een aantal opties aan. Nadat we het kastje waar het geluid vandaan kwam, open hadden geschroefd, bleek het een alarm van de dieptemeter te zijn. Pas nadat we die draadjes na een paar dagen hebben losgemaakt was het geluid verdwenen. De dieptemeter bleef het gewoon doen, toch heel handig als je in een gebied vaart waar enorm veel zandbanken zijn die bij laagtij droogvallen of in elk geval weinig water er boven hebben staan. We komen laat in Dover aan.

Milan hebben we op grotere afstand wel gezien, hij maakte een mooie foto vanaf de brug; een waardevol moment op onze reis.

In Dover mochten we tot 21:30 uur in de Tidal harbour liggen om na die tijd weer over de drempel naar de Granville Dock te moeten varen, maar we waren te moe om ons nog te verplaatsen. Daar was de havenmeester niet blij mee achteraf. Had hij de avond ervoor zijn telefoon maar moeten opnemen, na drie keer bellen en oproepen via marifoon hebben we het opgegeven en hebben we onze kooi opgezocht en de dag erna zijn we weer vroeg op pad gegaan om het Kanaal weer over te steken richting Frankrijk.

⚓⚓⚓

Tot zover het tweede deel van onze reis. 

Wat hebben we weer veel geleerd de afgelopen dagen en wat hebben we mooie plaatsen bezocht. 

Reizen per zeilboot is intensief, maar tegelijkertijd zo heerlijk vrij.

Fijn dat je meeleest. 

Warme groet, Robert en Noor