Lowestoft 2018

De Toerzeilers organiseren dit jaar voor de veertigste keer een zeiltrip naar Lowestoft in Engeland.
Robert is vorig jaar ook mee geweest en dit jaar mocht ik ook mee. Na een voorbereidingsavond in Eemnes, was het afgelopen woensdag dan zover. 
Hieronder een verslagje van onze ervaringen.

Woensdag 16 mei.
Vol spanning en met veel zin vertrekken we naar Hellevoetsluis waar de bemanning elkaar op de Canadian sailcraft van Ruurd gaat ontmoeten; Ruurd, Pieter, Robert en Noor (wij maken kennis met Pieter, collega van Ruurd)
Plan is om woensdagavond door de Goereese sluis naar de buitenhaven te varen en dan in de nacht van woensdag op donderdag een start te maken met de overtocht van 95 Nm naar Lowestoft.
De windrichting op dat moment is nog Noord en de windkracht schommelt tussen de 5 en 6 Bft met vlagen van 7 Bft.
De beslissing is daardoor al snel genomen dat we een dag later gaan vertrekken.
's Avonds vermaken we ons in de haven met de heerlijke ovenschotel die Ruurd gemaakt heeft en het spelletje Rummikup voor een mooie kennismaking met elkaar.
(De ruime kajuit)
Donderdag 17 mei.
Na een heerlijk ontbijt in de ruime kajuit, hebben we op ons gemak de kaarten bekeken van de te volgen route, de safetycheck aan boord gedaan en rond een uur of 1 werden de trossen losgemaakt en vertrokken we naar de Goereese sluis. Onderweg was al duidelijk dat de wind nog niet was gaan liggen, de vooruitzichten waren dat het rond een uur of 5 wel zou afnemen, dus gingen we ervoor!
Na de sluis hebben we ons allemaal in onze zeeoutfit gehesen, lifejacket aan en extra aankliklijnen voor als we naar voren van het schip moesten.
In het Slijkgat werd al heel snel duidelijk dat het de zee menens was; hoge golven en veel wind. Prachtige golven, die het schip als een speelbal alle kanten op doet bewegen....
Onderweg zagen we een zeehond.
Binnen een uur hadden al een aantal flinke golven zich over de boot gewerkt en hadden we het zout op ons gezicht en was de stuurman al doorweekt. Geen goede start met nog vele uren te gaan.
Ik ben niet lang daarna naar beneden te gaan om te rusten voor een pittige wacht die me doen stond en waar ik toch uitgerust voor moest zijn. Er is een wachtschema, zodat iedereen een paar uurtjes de broodnodige rust kan nemen, 4 uur op en 4 uur af.
Helaas ben ik niet meer naar boven gekomen, het rollen en schommelen van de boot heeft me ondanks het plakken van zeeziektepleisters toch misselijk en zeeziek gemaakt.
(welke koers gaan we varen?)

Bij het naderen van het 'no turning point' op ongeveer 25 Nm, is ook Ruurd ziek geworden en hebben we besloten om om te draaien en terug te keren naar de haven. 
De Noordenwind die niet minder werd, de hoge golfslag en het feit dat de helft van de bemanning ziek was gaf de doorslag, het zou te vermoeiend zijn voor de overgebleven mannen, Robert en Pieter die zich manmoedig door de golven ploegden, telkens proberend de komende golf op een zo goed mogelijke manier te pakken en bovendien redelijk op koers te blijven.

In het Slijkgat teruggekomen werd de golfslag minder en ging het met de zieken ook weer goed. (wat ik op zich al een bizarre ervaring vond)

Rond 23:00 uur waren we terug bij de sluis en rond 00:30 lagen we weer vast in de box in de haven in Hellevoetsluis.
Daar hebben we een wijntje en hapje genomen en hebben we nagepraat over de trip die we gemaakt hebben.

Vrijdag 18 mei
We besluiten om vandaag te zeilen over het Haringvliet, dan in Middelharnis aan te leggen en ons dan klaar te maken voor ons eigen 'captains diner'.
In Lowestoft hebben ze dat ook op het zelfde moment, een mooi moment om in vol ornaat naar een plaatselijk restaurant te gaan en daar heerlijk te gaan dineren.
In gedachten zijn we verbonden met de zeilers die de barre tocht wel hebben gemaakt tot Lowestoft.
Zaterdag 19 mei
Pieter besluit om naar huis te gaan en wij doen nog wat boodschappen en varen dan naar een mooring in het Haringvliet.
Daar eten we heerlijk van de Cobb en spelen nog een spelletje Rummikup.
Ook is er ruim de tijd voor fijne gesprekken en beseffen we dat er een mooie vriendschap aan het ontstaan is.

Zondag 21 mei
Na een heerlijke zonnige, lange, lome Eerste Pinksterdag aan de mooring, we kregen de knoop niet los, zijn wij eind van de dag naar de haven teruggevaren en zijn ook wij ook van boord gegaan.

Terugkijkend op deze trip:
Het is absoluut jammer dat we Lowestoft niet gehaald hebben, maar...
We zijn een fantastische ervaring rijker.

Robert wilde deze reis graag ervaren hoe het met hem zou gaan met hoge golfslag; die ervaring heeft hij ruimschoots gehad en hij weet nu dat hij het aankan, mits hij niet zeeziek wordt.
En ik was benieuwd wat het met mij zou doen.
Ik ben geen waterrat en vind het allemaal best heel spannend, maar met de spreuk van Pipi Langkous in mijn achterhoofd; Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan, ben ik het aangegaan.En ondanks de zeeziekte,de misselijkheid en de spanning van de hoge golven (wat doet een schip in deze omstandigheden) ben ik niet genezen van het zeilen op zee en ga ik het graag weer aan!

Wij gaan verder met het zoeken naar een mooi schip waarmee we in de toekomst de zeeën kunnen bevaren en mooie plekken kunnen ontdekken..
Bang ben ik gelukkig niet geweest, ik ga graag de zee nog eens op met minder wind en golfslag. Maar je hebt het niet altijd voor het zeggen, als je langere tijd onderweg bent, kan er ook een regen- en windfront over komen. 
Met Robert heb ik er alle vertrouwen in om de wereldzeeën te bevaren.

Fijn dat je meeleest!
Warme groet,
Robert en Noor
(en Huggie)

  

Reacties

  1. En wijs besluit om dan toch om te keren en wat stoer van je Noor ! Ik moet nog wat dingen overwinnen maar ga er ook voor😉

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Afina...stap voor stap ontdekken wat er kan en er dan voor gaan!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Met Rote Grütze van Lübeck naar Hellevoetsluis...deel 2

Puur Genieten

Zomer 2020 deel 3